Wie boodschappen doet bij de oudste kruidenier van Nederland aan de Spoorwegstraat, kent hem zeker: Straatkrantverkoper Ismaël. Soms wat melancholiek ogend, maar altijd vriendelijk en in voor een praatje.
We ontmoetten elkaar in een lunchroom zodat Ismaël in alle rust zijn verhaal kan ver tellen. Geboren in het oosten van de Democratische Republiek Congo werd zijn jeugd overschaduwd door burgeroorlog en onderdrukking. Een gevaarlijke omgeving voor een geëngageerde jongeman die ervan droomt om advocaat te worden. En dus vertrok hij op 19-jarige leeftijd naar Nederland. Na aankomst in Nederland verbleef Ismaël de eerste vier jaar in het AZC in Dronten in afwachting van een besluit op zijn asielaanvraag. Gedurende deze periode mocht hij niet werken en was híer het dagelijkse gevaar; de verveling.
Via Dronten en Rotterdam naar Haarlem
Vanuit Dronten vertrok Ismaël naar een klein schalig opvanghuis in Rotterdam waar hij met een aantal anderen samenwoonde. Tot zijn vreugde werd geregeld dat hij bij de RET aan de slag kon als schoonmaker. Maar vijf jaar later was hier het maximaal aantal verblijfsjaren bereikt en moest hij op zoek naar een andere verblijfplaats.
En zo kwam Ismaël in Haarlem terecht waar Stem in de Stad hem onder zijn hoede nam en hij de Straatkrant mocht verkopen. Een mogelijkheid die hij met beide handen aangreep.
Geen kruk
Het dagelijks contact met de mensen maakt dat hij het venten graag doet. Het geeft hem ook een goed gevoel dat de inkomsten daar uit hem in staat stellen in zijn onderhoud te voorzien. Al is het in de zomerperiode, wanneer veel mensen enkele weken weg zijn, soms moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Ook het staan de hele dag op dezelfde plek is best zwaar en geeft regelmatig lichamelijke klachten. Op de vraag of een kruk daartegen zou kunnen helpen moet hij lachen: “dat kan toch echt niet!”
De tijd dringt
Nu 13 jaar later denkt Ismaël niet dat zijn jongensdroom nog uit kan komen. Nederland is een fijn land en de mensen zijn aardig. Haarlem is een mooie rustige stad waar hij op zijn ‘vrije’ zondag graag fietst. Maar, de tijd dringt. De aanhoudende onzekerheid over zijn toekomst en het vooralsnog niet mogen werken maken hem regelmatig somber.
Op deze lastige dagen geven de vriendelijkheid en steun van zijn ‘klanten’ hem echter weer nieuwe kracht én het vertrouwen dat hij een volwaardig bestaan in Nederland kan opbouwen. Ismaël wil dan ook graag vermeld zien dat hij heel blij is met onze steun: “Dank allemaal!”
